کد مطلب:36764 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:135

كسانی چون خیام عقیده داشتند كه چون باقی نخواهیم ماند، پس همین دنیا را غنیمت بدانیم و همین دم را خوش باشیم:

از دی كه گذشت هیچ از او یاد مكن
فردا كه نیامده است فریاد مكن

بر نامده و گذشته بنیاد مكن
حالی خوش باش و عمر بر باد مكن[1].

1. رباعیات خیام، ص 77.